Kurşunsuz Katliam

Kırım Türklerinin Tehciri

                                                                                       Ahmet Emin Karabulut

Yüzyıllardır yaşadıkları topraklardan çıkarılarak yurtsuz bırakılan Kırım Türklerinin sürgünü hepimizi derinden etkileyen bir dramdır. Bu tarihe kara bir leke olarak geçmiştir. Çok eski değil. Tam 75 yıl önce dünya insanların ölüme terkedildiği bir sürgüne şahit oldu. Ya da bir soykırım mı demeliyiz?Bazı araştırmacılar bunun Birleşmiş Milletlerin soykırım tanımına uyduğunu savunuyor. Buna karşın tarihi çalışmalar soykırım değil sürgün olarak tanımlanıyor. Peki, bu olaya soykırım denilebilmesine neden olan ne? 11 Mayıs 1944 tarihinde Rus tarafında yaklaşık 20.000 Kırım Türkünün savaşmasına rağmen Josef Stalin Kırım Türklerini hain ilan ederek sürgün kararı verdi.‘Vatan hainliği, Sovyet halkını imha etme girişimi ve Nazi işgalcileriyle işbirliği’ Kırımlı Tatarların sürülmesinin resmi gerekçesi olarak gösterildi.

Binlerce Kırım Türkü vatanından sürülecekti. 18 Mayıs gecesi hepsinin kapıları çalındı. Onlara sadece 15 dakika hazırlanma süresi verilerek sürgün edilecekleri söylendi. Yanlarına doğru düzgün hiçbir şey almadan evlerinden zorla çıkarıldılar. Nüfusun çoğu çocuk, kadın, yaşlı ve savaşa gidemeyen erkeklerden oluşuyordu. Çünkü geri kalanı savaştaydı. Hayvan vagonlarına istif edilerek vatanlarından sürüldüler. Bu çileli yolculuk yaklaşık 1 ay sürdü. 20 günden fazla aç şekilde yolculuk ettiler. 2-3 günde bir kömür kovasından bir bardak çorba içebildiler. İnsanların bir kısmı yolda hastalanıp, havasız kalarak ya da açlıktan öldü. Ölen insanlar yol kenarlarında bırakıldı. İnsanları acımasızca trenlerde ölüme terk ettiler.

Kırım Türkleri Özbekistan, Mari, Kazakistan ve Rusya’nın bazı yerlerine sürgün edildi. Akrabalar, aileler birbirinden koparıldı. Kırım Türklerinin acısı sürgünden sonra da bitmedi. Yaşaması zor yerlere götürüldü. İnşaatlarda, pamuk tarlalarında, fabrikalarda köle gibi çalıştırıldılar. Bu sürede bazı Türkler salgın hastalıklardan ve yetersiz beslenmeden hayatını kaybetti. Yaklaşık 192 bin kişilik sürgün edilen Kırım Türklerinin neredeyse yarısı hayatını kaybetti.

Sürgünden 2-3 gün sonra Arabat köyünün unutulduğu fark edildi. Köy halkının tamamı bir gemiye bindirildi. Gemi denizde batırılarak yüzlerce insan zalimce katledildi. 1965'te Kırım Tatarlarının, kendi vatanları Kırım'ı ‘turist’ olarak gezmesine müsaade edilmeye başlandı.İnsanların ailelerinden koparıldığı, çocukların yetim bırakıldığı bir zulümdü. Şimdi binlerce insan, dedelerinin ninelerinin kim olduğunu bilmeden geçmişlerinden koparılmış, yüreklerinde bu olayın sancısıyla yaşıyor.

MassacreWithoutBullet

Theexile of theCrimeanTurks, whichhavebeenremovedfromthelandstheyhavebeenlivingforcenturiesandareleftwithout a country, is a drama thatdeeplyaffects us all. It has passedintohistory as a blackstain. It's not veryold. Just 75 yearsago, theworldwitnessed an exilewherepeoplewerelefttodie. Orshouldwe say a genocide? Someresearchersarguethatthisfitsthe United Nations definition of genocide. However, historicalstudiesaredefined as exile, not genocide. So, whatcausedthisphenomenonto be calledgenocide? Althoughabout 20,000 CrimeanTurksfought on the Russian side on 11 May 1944, Josef Stalin declaredtheCrimeanTurks a traitorandmade an exiledecision. 'Homelandtreachery, an attempttodestroytheSovietpeopleandcooperationwith Nazi invaders' werecited as theofficialjustificationfortheextermination of theCrimeanTatars. Thousands of CrimeanTurkswould be expelledfromtheirhomeland. Thedoors of all of themwereknocked on thenight of May 18th. Theyweretoldthattheywould be exiledbygivingthemonly 15 minutes of preparation time. Theywereforciblyremovedfromtheirhomeswithouttakinganythingproperlytowardsthem. Most of thepopulationconsisted of children, women, old men whocould not gotowar. Becausethe rest was at war. Theyweredeportedfromanimalwagonsanddeportedfromtheirhomeland. Thissufferingjourneylastedabout 1 month. Theytraveledhungryformorethan 20 days. Theywereabletodrink a glass of soupfrom a coalbucketevery 2-3 days. Some of thepeoplefellill on theroadanddied of illorstarvation. Thepeoplewhodiedwereleft on theroadside. Theyrelentlesslyleftpeopletodie on thetrains. CrimeanTurkswereexiledtosomeparts of Uzbekistan, Mari, KazakhstanandRussia. Relativesandfamiliesweretorn apart. Thesuffering of theCrimeanTurksdid not endafterexile. He wastakento hard-to-liveplaces. Theyworkedlikeslaves in constructions, cottonfields, factories. Duringthisperiod, someTurksdiedfromepidemicsandmalnutrition. Almosthalf of theCrimeanTurks, whowereexiledabout 192 thousandpeople, died. ItwasnoticedthatArabatvillagewasforgotten 2-3 daysaftertheexile. All of thevillagepeoplewere put on a ship. Hundreds of peoplewerebrutallymurderedbysinkingtheship in thesea. In 1965, CrimeanTatarswereallowedtotraveltheirhomelandCrimea as a 'tourist'. Itwas a persecution in whichpeopleweredisconnectedfromtheirfamiliesandchildrenwereleft an orphan. Nowthousands of peoplehavebeencutofffromtheirpastwithoutknowingwhotheirgrandparentsare, andtheylivewiththepain of thisevent in theirhearts